Eigenlijk bestaan ze niet, gênante dromen. Dromen hebben immers een broertje dood aan conventies. Ze tonen onverbloemd wat gaande is. Wij mensen zijn het die er, in het licht van een nieuwe dag, wat van vinden. Dan is er ineens schaamte voor wat je hebt gedroomd en blijft de droom onaangeroerd, omdat je deze niet durft te vertellen aan een ander. Zonde natuurlijk, want in de gesloten oester van een gênante droom bevindt zich vaak een onvermoede parel zoals je zult zien.
Ik heb seks met een paard. Zijn enorme lid is in mij en ik geniet er van.
Schaamte voor seks in dromen
“Wat heb ik nou toch gedroomd? Seks met een paard? Hoe dan? Dat wil ik helemaal niet!” denkt de dromer bij het ontwaken. Als ze de droom aan een vriendin vertelt, wordt er hard om gelachen en plagerig de spot met haar gedreven. Daarna duwt ze beschaamd deze droom van zich af, tot ze hem tenslotte schoorvoetend met mij deelt.
In plaats van te focussen op het beladen beeld dat zich opdringt, duiken we in de energie van het paard. Zo krachtig en toch zacht. Hoe is het om de enorme potentie van deze energie in je op te nemen? Om deze te voelen en ervaren in het tweede chakra; dé plek van plezier en levenslust? Door zo in de droom te stappen, valt plots alle schaamte weg bij de dromer. Er opent zich een poort naar een explosieve toename van levenskracht. Wat jaren onderdrukt is, mag er opeens vol en in alle openheid zijn. Ze schudt en danst met haar hele lijf. Een bevrijdende ervaring.
Wat maakt een droom gênant?
Wat een droom gênant maakt is persoonlijk, want wat de één geen enkel probleem vindt, kan voor een ander ontoelaatbaar zijn. Als men ongemak ervaart bij het delen of zelfs al bij het denken aan een droom is deze gênant te noemen. Woorden als privé, intiem, schaamte of schuld komen op.
Schuld in dromen
Bij schuld betreft het onze acties; schadelijk gedrag naar een ander, iemand benadelen of het schenden van iemands privacy. Een droom kan goed weggemoffelde schuldgevoelens naar de oppervlakte brengen. Wat overdag geen ruimte krijgt, komt immers terug in de nacht.
Ik ben van lichaam gewisseld met dat van mijn collega. Mijn hoofd staat nu op zijn blote lichaam en zijn hoofd op mijn naakte lijf. Zo kunnen we elkaars lichaam ontdekken zonder intiem te hoeven zijn.
Hoewel de dromer het ergens fijn vindt dat ze ongezien het naakte lijf van de ander kan bestuderen, voelt ze ook dat ze een inbreuk maakt op zijn privacy. De gêne die de dromer voelt, gaat met name over dit schuldgevoel. Dat ze intiem is, zonder echt intiem te zijn. Intimiteit is immers zoveel meer dan lichamelijk contact. Het gaat over kwetsbaarheid. Mag de ander jou zien? In de volle naaktheid van je lichaam én je geest? En durf jij zo gezien ook naar de ander te kijken? Naar alle zichtbare en onzichtbare littekens, krassen en bulten? De dromer beseft dat zij door haar eigen angst en uit zelfbescherming haar collega niet toelaat. En daarmee hem én zichzelf tekort doet.
Schaamte in dromen
Waar schuld zich focust op wat we wel of niet hebben gedaan, gaat het bij schaamte juist over wie we zijn. Het is een lastige emotie, die we liever ontwijken. Schaamte heeft echter ook een functie; Het helpt ons binnen de geschreven en ongeschreven regels van een gemeenschap te blijven en beschermt ons tegen uitwassen en asociaal gedrag.
Ik stap naakt uit bed en zie tot mijn schrik dunne, rode draden uit mijn vagina kronkelen. Met afgrijzen trek ik aan de draden tot een koraal-kleurig wezen, een soort zeeanemoon, tevoorschijn komt. Het leeft en beweegt in mijn hand. Vol walging werp ik het op de tegels van de badkamer en ga gauw weg. Als ik even later terugkeer, is het bloemdier uitgedroogd en verbrokkeld.
De schat onder de schaamte
‘Wat wil er uit jou geboren worden?’ vraagt mijn droomcoach, maar ik vind geen antwoord. Mijn walging stoot me af van het wezen. Tot ik in een geleide sessie terugkeer naar deze droom en het wezen opnieuw in mijn hand houd. Het voelt zo eng aan, griezelig vreemd als zachte gelei. Weer heb ik de neiging het van me af te werpen, maar dan verandert langzaam mijn perceptie van de substantie. Het wordt een prettig kneedbare massa, die lekker aanvoelt in mijn hand. Ik geniet van het kneden tot het tenslotte uiteenvalt in stof en ik het als toverpoeder wegblaas. De wereld in.
Mijn natuurlijke connectie met het vreemde, het onderdrukte en met de dromenwereld; dat is mijn toverkunst. Dat is wat in mij leeft en uit mij geboren wil worden, maar waar ik me soms ook voor schaam tegenover anderen. Echter, als ik dit zachte, innerlijke bloemdier verwerp, dan droogt het uit. Zoals elk levend organisme heeft ook deze kunstvorm voeding, aandacht en liefde nodig. Dat is de parel, die mijn gênante droom me liet zien. De schat onder mijn eigen schaamte.
Heb jij ook een gênante droom?
Waar geneer jij je voor? Welke droom durf jij écht niet te delen? Dat is voor iedereen verschillend. Ieder heeft zijn eigen geschiedenis en ervaringen. Weet dan dat zelfs in de meest gênante dromen een schat aan wijsheid verborgen ligt en een mogelijkheid tot persoonlijke groei. Dus schud de schaamte van je af en deel je meest gênante dromen onder deze blog. Het ITIP Dreamteam zal er altijd liefdevol, zorgvuldig en integer op reageren.
Door: Esther van Nieuwburg
In dromen die zich afspelen in verschillende scenario’s komt het regelmatig voor dat ik moet poepen. Ik zoek een toilet maar kan die of niet vinden, of iedereen zou mij dan kunnen zien terwijl ik mijn behoefte zou doen. Dat weerhoudt mij ervan en ik zoek verder, maar nergens vind ik gelegenheid. Soms laat ik al wat lopen en dan vrees ik dat ze de donkere plek op mijn achterwerk zien.
Af en toe bevind ik mij in de droom in een gebouw met verdiepingen, waarvan ik wist dat er een WC was. Echter als ik het vermoedde toilet open blijkt het of een douche te zijn, of het toilet is niet aangesloten op de riolering. Ik zoek vruchteloos verder op de verschillende verdiepingen van het gebouw.
Als ik wakker wordt hoef ik niet naar de WC. Ik heb geen aandrang.
Hallo Kees,
Het zal je misschien verbazen, maar heel veel mensen hebben vergelijkbare dromen!
De essentie van wat je beschrijft is dat het in jouw dromen een terugkerend thema is dat jij maar geen plek vindt waar jij in alle rust letterlijk je behoefte kunt doen. Vaak laat dit zien dat er in je dagelijkse leven te weinig ruimte is om in figuurlijke zin aan jouw behoeften te komen. Herken je hier iets in?
Let hierbij ook op de droomdetails: in de droom vind je geen gelegenheid, iets lijkt een WC maar is het toch niet, de privacy ontbreekt of er is geen riolering om je ontlasting af te voeren. Vaak verwijzen deze droomdetails naar obstakels die je in je dagelijks leven ook tegenkomt. Ga maar eens na wat dit in jouw geval zou kunnen zijn.
Ben heel benieuwd!
Harte-groet,
Marielle
Dankjewel Mariëlle, voor je reactie. Ik kan er wel wat mee. Alleen moet het iets zijn waar ik me kennelijk voor schaam. Ik zal bij mijzelf te rade moeten gaan wat dat is.
Ik droom met behoorlijke regelmaat, al jaren en jaren, dat ik naakt wakker word in bed bij één van mijn ouders of bij allebei. Ik schrik dan wakker. Vroeger bleek ik dan soms al opgestaan te zijn om me snel aan te kleden; ik slaapwandelde dus. Dat is nu niet meer zo, maar ik schrik nog steeds wakker van deze vervelende droom. Mijn ouders zijn inmiddels overleden, maar de droom blijft.
Hallo Anja,
Een droom, die steeds terugkeert vraagt om aandacht. Jouw droom lijkt voort te komen uit je kindertijd. Hoe was de relatie met je ouders? Waren jullie close? Was het een warm contact? Kon jij je helemaal ‘bloot geven’ bij hen? In de zin van dat je helemaal jezelf kon en mocht zijn? Of was het meer afstandelijk en gesloten als het ware? Verlangde jij naar meer? Ook lijfelijk, naar meer knuffelen bijvoorbeeld?
Esther
Verlangen naar knuffelen klinkt niet herkenbaar. En ja, we waren zeker close.
Of ik helemaal kon zijn wie ik was… ach, elk kind zal tot op zekere hoogte haar/zijn ouders ‘pleasen’ om hen blij te maken. Ik zeker ook. Al ben ik vanaf mijn puberteit wel heel duidelijk mijn eigen weg gegaan. En dat is uiteindelijk ook wel geaccepteerd. Kom er nog niet echt uit, dus…
Ik ga er nog eens over nadenken. Veel dank!
Anja